Historia Lokomotywowni
Warszawa Olszynka Grochowska

     Historię tę spisuję z pamięci, ponieważ, w celu zapobieżenia zapisania w kronice prawdy o nagonce na mnie, została mi ona odebrana podstępnie ( miała być zwrócona) i zaginęła . Dzięki temu odpowiednie osoby okazały się " właściwe" i zostały dyrektorami itp. Historia ta będzie uzupełniana w miarę odtwarzania materiałów.
     Hala lokomotywowni Warszawa Grochów powstała wraz z elektryfikacją linii Otwock-Pruszków w 1936 ro0ku. Po zniszczeniu warsztatów elektrotrakcyjnych i drugiej lokomotywowni usytuowanej koło nich, stała się jedynym zabytkiem tamtego okresu. Jej konstrukcja *(skorupowy betonowy dach) była opisywana jako osiągnięcie budownictwa. Kolo niej Niemcy zbudowali barak używany do dziś, w którego konstrukcji znajdują się np. szyny z napisem "Priwislanskaja Zeleznaja Doroga - właśnie został rozebrany w końcu 2000 roku). Budynek administracyjny jest powojenny.
     Lokomotywownia Warszawa Olszynka Grochowska powstała w roku... po opuszczeniu hali przez Lokomotywownię Grochów eksploatującą elektryczne zespoły trakcyjne. W lokomotywowni zgromadzono lokomotywy elektryczne przeniesione z lokomotywowni Warszawa Wola (Odolany) : EP/EU05, EU07, EP08, ET21, EP23 (obecnie ET22-121). Lokomotywownia nie miała żadnego zaplecza obsługowego dla lokomotyw.
      Tak więc przez całe lata lokomotywownia istniała w stanie niedostosowanym do lokomotyw. Nie miała ani zapadni, ani podnośników Kutruffa, ani pomostów. Przy pracy przeszkadzały betonowe fundamenty po kutruffach dostosowanych do ezt. Kabały były w bardzo złym stanie wytrzymałościowym oraz higienicznym Podłogi były nierówne. Na trzech platformach zajmujących V kanał leżały masy części i złomu. Przeciekające luksferowe świetliki w dachu hali, zakryto po prostu papą, zacieniając ją całkiem.
      W czasie tym w lokomotywowni zrobiłem m. in. pomost z wagonu oraz długi pomost na V kanale. Wyprowadziłem przewody zasilające Z na czołach lokomotyw EP05 (najpierw wg pomysłu zastępcy naczelnika Lachowskiego, a następnie wg swojego. Związane to było z koniecznością zapewnienia blokowania drzwi w wagonach. W lokomotywach EU07 zmieniłem przebieg przewodu powietrznego sprężarki, w celu poprawy dostępu do zaworu zwrotnego.
      Członkiem organizacji partyjnej PZPR w zakładzie był Łukasiewicz. - członek KC PZPR przeklinany za działania propagandowe. Za wywalenie bramy przez maszynistę za pomocą lokomotywy proponowano mu zapisanie się do partii, aby nie było dochodzenia! Z pasją organizowano imprezy partyjne zapominając o sprawach technicznych. Lokomotywownia była obwieszona często bezsensownymi transparentami, zakrywającymi też okna. W latach 80. Zbudowano kręgielnię, która przestała nią być wraz z zanikiem działalności sportowej sekcji kręglarskiej. Na tablicy granitowej przywiezionej z budowy Dworca Centralnego napisano: "obiekt XXXV-lecia PRL".
Lokomotywownia Warszawa Olszynka Grochowska, mimo niewielkich rozmiarów, ze względu na swe położenie na zapleczu Dworca Warszawa Wschodnia i w pobliżu Centrum naukowo-Technicznego Kolejnictwa (wcześniej COBiRTK) spełniała ważną rolę w rozwoju ruchu "szybkiego". W latach 70. Podjęto próby zwiększenia prędkości lokomotyw (najszybsze elektrowozy miały prędkość maksymalną 125 km/h) do 160 km/h lub 140 km/h. Przerobione tak lokomotywy EP05, EP08 i ET23 zostały zgrupowane w końcu w Lokomotywowni Olszynka Grochowska. Obsługiwały najszybsze linie: do Poznania, a potem Centralną Magistralę Kolejową. Po pojawieniu się lokomotyw EP09 pracę tę podjęła także Lokomotywownia Kraków Prokocim.
      Lokomotywownia podjęła intensywne działania w celu modernizacji lokomotyw EP09 o złej konstrukcji, po pojawieniu się pierwszych lokomotyw tej serii: nr -05, -06 i -07. Wykorzystano przy tym wieloletnie doświadczenia z obsługi ruchu szybkiego lokomotywami EP05 i EP08. W krótkim czasie powstała lista wielu poprawek w tych lokomotywach i były one modernizowane w czasie produkcji, co doprowadziło do znacznego zróżnicowania poszczególnych egzemplarzy tej serii, których wyprodukowano 47. Lokomotywownia Warszawa Olszynka Grochowska weszła wraz z innymi lokomotywowniami warszawskimi, w skład Zakładu Taboru Warszawa.




W roku 2004 powstała firma Szybka Kolej Miejska Sp. z o. o. w Warszawie. Jest to nowe przedsiębiorstwo kolejowe będące obecnie wyłączną własnością miasta stołecznego Warszawy. W początkowym okresie przedsiębiorstwo nie ma własnego zaplecza i ma charakter spółki taborowej. Obsługiwanie techniczne (pozaoperacyjne) odbywa się w systemie outsourcingu (zlecania zewnętrznego). Rynek na te usługi jest bardzo ograniczony, gdyż po podziale Polskich Kolei Państwowych wszystkie zaplecza (zajezdnie, lokomotywownie) znalazły się w rękach przewoźników wywodzących się z tej kolei.

Ostatecznie obsługiwania technicznego podjęła się PKP Cargo – spółka Grupy PKP, czyli jej Zakład Taboru w Warszawie. Zespoły trakcyjne nowej kolei trafiły do lokomotywowni Olszynka Grochowska, stanowiącej Sekcję Eksploatacji Lokomotyw Elektrycznych Warszawa Olszynka Grochowska. Zakład Taboru dostarczył odpowiednich pomieszczeń, gdzie zainstalowano dyspozytorów i inspektorów ds. taboru nadzorujących prace PKP Cargo oraz magazyn. Maszynistów dostarczyła początkowo też ta firma.

SKM Sp. z o. o. rozpoczęła jazdy we wrześniu 2005 roku na trasie Warszawa Zachodnia-Warszawa Falenica, zapoczątkowując system kolei aglomeracyjnej. Jazdy rozpoczęły: zespół wypożyczony od SKM w Trójmieście oraz pierwszy zespół typu 14WE, prowizorycznie oznaczony 14WE-01. Linia ta została następnie nazwana S1, z wariantami skróconymi S10 i S11.  Początkowo pociągi jeździły za darmo, aż wreszcie od  grudnia roku 2005 podjęły jazdy w systemie Zarządu Transportu Miejskiego. W związku z trudnościami w ustanowieniu dobrego rozkładu jazdy dla nowego przedsiębiorstwa, nikłymi działaniami organizacyjnymi oraz pozostającą bez zmian linią autobusową 521, zaludnienie (linia była obsługiwana przez 6 składów) pociągów narastało bardzo powoli.

Od roku 2006 pojazdy zostały przerzucone na linię S2 – Pruszków-Sulejówek Miłosna, znakomicie uzupełniającej linię metra oraz wspomagająca niewydolny na tym kierunku układ drogowy. W lecie 2007 roku wyprodukowano jeszcze dwa zespoły typu 14WE. Firma SKM w Warszawie pierwsza nadała numery wagonom zespołów wg nowego systemu (czym rozpoczęła nowy polski rejestr pojazdów trakcyjnych prowadzony przez Urząd Transportu Kolejowego) oraz uzyskała identyfikator eksploatującego pojazdy kolejowe - SKMWA.

Kolej cały czas pracowała w oparciu o lokomotywownię Olszynka Grochowska (stanowiącą Sekcję Napraw i Eksploatacji Zakładu Taboru Warszawa), która pełni rolę jej zajezdni. W 2008 roku lokomotywownia została przejęta przez PKP InterCity.

 

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL