Lokomotywy serii EP05, EP08 oraz EP23 :
Lokomotywa elektryczna serii EU05/EP05
Lokomotywy serii EU05 pojawiły się w Polsce w 1960 roku w liczbie 30 sztuk. Wyprodukowane zostały w Zakładach im. W. I. Lenina w Pilźnie (Zavody im. V. I. Lenina - Plzeń) należących do grupy "Skoda" i były podówczas najnowocześniejsze na PKP. 
Były one produkowane na podstawie licencji szwajcarskiej i były jednycm z szeregu typów o podobnej konstrukcji sprzedawanych m. in. do ZSRR, Bułgarii i eksploatowanych przez CSD. Jako pierwsze na PKP miały całkowicie odspręzynowane silniki trakcyjne (zwieszone na ostojach wózków), w związku z czym napęd jest (rychło będzie to czas przeszły jako, że ostatnie egzemplarze tej lokomotywy dogorywają w 2000 roku) przenoszony na zestawy za pomocą sprzęgieł taśmowych systemu Secheron. Dzięki temu lokomotywa mogła prowadzić pociąfgi pasażerskie z prędkością do 125 km/h, a towarowe - do 100 km/h.
Od roku 1970 rozpoczęto wymianę przekładni głownych, zwiększając ich przełożenie. Spowodowało to zwiększenie prędkości maksymalnej do 160 km/h, co zostało okupione zmniejszeniem mocy (fakt ten został odnotowany nawet w materiałacvh firmy "Skoda"). Tak przebudowana lokomotywa otrzymała oznaczenie EP05 i nadaje się tylko do prowadzenia pociągów pasażerskich. Jednocześnie zmianiono jej
malowanie z seledynowo-zielonego na pomarańczowo-czerwone (przejściowo tylko pomarańczowe). Do dziś sa to najszybsze lokomotywy PKP. Początkowo nie mogły one rozwinąć swojej prędkości maksynmalnej z powodu braku odpowiednich linii i prowadziły pociągi z prędkością zaledwie 130 km/h na linii poznańskiej (dziś część E20).
Na drugiej naprawie głownej przystosowano dwie lokomotywy (nr 14 i 06) do rozrządu wielokrotnego. Wykonano na nich dodatkowe sprzęgi pneumartyczne typu Z do automatycznego zamykania drzwi). Później takie zmiany zastosowano jeszcze na kilku lokonmotywach, jednak była to przeróbka nieudfana. W pozostałych lokomotywach zastosowano tylko wyprowadzenie sprzęgów typu Z wg projektów lokomotywowni: początkowo Jerzego Lachowskiego, a następnie ww.
Spróbowano także dokonać wymiany silników trakcyjnych 3AL4846ZT na 7AL 4846ZT pochodzących z podobnej lokomotywy dwuczłonowej ET40 i mające już sprzęgła Cardana. Następnie podjęto próbę adaptacji tej lokomotywy do ruchu szybkiego wobec opóźniającego się wprowadzenia nowej lokomotywy EP09. Lokomotywa EP40-41 przejeździła jedne przebieg, po czym okazało się, że jest ona zbyt uproszczona.
Lokomotywy EP05 rozpoczęły jako pierwsze ruch z prędkością 160 km/h po dopuszczeniu tej prędkości 
na Centralnej Magistrali Kolejowej, gdzie pociągi prowadziły w podwójnej trakcji, często jednak jako dwie nie połączone lokomotywy,
z których druga włączała się tylko w cięższych momentach. Po wprowadzeniu prototypów lokomotywy EP09 (nr 1 i 2), które skierowano do Krakowa, lokomotywy te ubezpieczały z Warszawy pociągi prowadzone nowymi lokomotywami i niejednokrotnie para lokomotyw EP05 jechała awaryjnie po pociąg do Krakowa, z powodu awarii lokomotywy EP09.
Lokomotywy braly udział w próbach uderzeniowych szyb klejonych na CMK, gdzie udało się osiągnąć prędkości uderzenia rzędu 300 km/h (względne).
Jest to więc lokomotywa o znaczeniu historycznym, która odegrała bardzo ważną rolę w rozwoju dużych prędkości na PKP. Należy podkreślić, że lokomotywy tej seri stacjonowały w kilku lokomotywowniach w kraju, ale zosatły ostatecznie zgrupowane w Lokomotywowni Warszawa Olszynka Gorchowska, która przez pewien czas pełniła rolę bazy najszybszego ruchu. Na Olszynce stacjonowało już tylko 27 lokomotyw tej seri, jako że 3 (09, 19, 12) zostały skasowane jako EU05 po wypadkach.
Mogę odstąpić kilka książek poświeconych lokomotywom EU05, a tak że oczekuję na szczegóły z ich historii.
Lokomotywa EP08 (typ fabryczny 201 E)
Jest to wersja lokomotywy EU07 (4E) przystosowana do większej prędkości. Początkowo 160 km/h, a następnie 140 km/h. Pierwsze egzemplarze były wyposażone w łożyska ślizgowe o smarowaniu cisnieniowym, wału drążonego.
Nie dało to dobrych rezultatów i lokomotywy te zostały przerobione na EU07 ( 241, 242, 243, 244). Lokomotyw EP08 było ostatecznie 10: 001, 006, 007, 008, 009, 010, 011, 012, 013, 014, 015 (zniszczona w katastrofie w Bednarach). Lokomotywy były wyposażone jako pierwsze na PKP w szyby klejone wielowarstwowe (grubość 14 mm), elektrogrzewcze. Szyby te miały także lokomotywy przerobione na EU07 oraz niektóre inne EU07.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL
malowanie z seledynowo-zielonego na pomarańczowo-czerwone (przejściowo tylko pomarańczowe). Do dziś sa to najszybsze lokomotywy PKP. Początkowo nie mogły one rozwinąć swojej prędkości maksynmalnej z powodu braku odpowiednich linii i prowadziły pociągi z prędkością zaledwie 130 km/h na linii poznańskiej (dziś część E20).
Na drugiej naprawie głownej przystosowano dwie lokomotywy (nr 14 i 06) do rozrządu wielokrotnego. Wykonano na nich dodatkowe sprzęgi pneumartyczne typu Z do automatycznego zamykania drzwi). Później takie zmiany zastosowano jeszcze na kilku lokonmotywach, jednak była to przeróbka nieudfana. W pozostałych lokomotywach zastosowano tylko wyprowadzenie sprzęgów typu Z wg projektów lokomotywowni: początkowo Jerzego Lachowskiego, a następnie ww.
Spróbowano także dokonać wymiany silników trakcyjnych 3AL4846ZT na 7AL 4846ZT pochodzących z podobnej lokomotywy dwuczłonowej ET40 i mające już sprzęgła Cardana. Następnie podjęto próbę adaptacji tej lokomotywy do ruchu szybkiego wobec opóźniającego się wprowadzenia nowej lokomotywy EP09. Lokomotywa EP40-41 przejeździła jedne przebieg, po czym okazało się, że jest ona zbyt uproszczona.
Lokomotywy EP05 rozpoczęły jako pierwsze ruch z prędkością 160 km/h po dopuszczeniu tej prędkości 
na Centralnej Magistrali Kolejowej, gdzie pociągi prowadziły w podwójnej trakcji, często jednak jako dwie nie połączone lokomotywy,
z których druga włączała się tylko w cięższych momentach. Po wprowadzeniu prototypów lokomotywy EP09 (nr 1 i 2), które skierowano do Krakowa, lokomotywy te ubezpieczały z Warszawy pociągi prowadzone nowymi lokomotywami i niejednokrotnie para lokomotyw EP05 jechała awaryjnie po pociąg do Krakowa, z powodu awarii lokomotywy EP09.
Lokomotywy braly udział w próbach uderzeniowych szyb klejonych na CMK, gdzie udało się osiągnąć prędkości uderzenia rzędu 300 km/h (względne).
Jest to więc lokomotywa o znaczeniu historycznym, która odegrała bardzo ważną rolę w rozwoju dużych prędkości na PKP. Należy podkreślić, że lokomotywy tej seri stacjonowały w kilku lokomotywowniach w kraju, ale zosatły ostatecznie zgrupowane w Lokomotywowni Warszawa Olszynka Gorchowska, która przez pewien czas pełniła rolę bazy najszybszego ruchu. Na Olszynce stacjonowało już tylko 27 lokomotyw tej seri, jako że 3 (09, 19, 12) zostały skasowane jako EU05 po wypadkach.
Mogę odstąpić kilka książek poświeconych lokomotywom EU05, a tak że oczekuję na szczegóły z ich historii.
